Transport.org.pl

W świetle niedawnych wydarzeń związanych z wnioskiem o uruchomienie szynobusu na trasie Szczecin-Dębno, obserwujemy kolejny przykład problemu wykluczenia komunikacyjnego, który dotyka mniejsze miasta i gminy w Polsce. Korespondencja redakcji między Adamem Trzcińskim, Kierownikiem Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, oraz Karoliną Biedroń, Naczelnikiem Wydziału ds. skarg i wniosków w PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., rzuca światło na złożoność tej kwestii.

Adam Fularz w liście z dnia 17 kwietnia 2023 roku podkreśla potrzebę uruchomienia szynobusu na trasie Szczecin – Dębno, zwłaszcza podczas letnich weekendów, kiedy to zwiększa się ruch turystyczny. Zwraca uwagę, że mimo zorganizowania festiwalu, na którym zjawiło się nawet milion osób, i mimo istnienia przystanku kolejowego, odpowiedzi od PKP PLK były niezadowalające.

Karolina Biedroń odpowiada, że odpowiedź na wniosek została udzielona już w lipcu, jednak bez podania konkretnych rozwiązań, co dodatkowo podkreśla problem bezczynności w kontekście wniosków lokalnych społeczności.

Wniosek do władz Dębna o przywrócenie szynobusu- porusza kluczowe kwestie dotyczące wykluczenia komunikacyjnego, takie jak brak dostępu do niezbędnych informacji o możliwościach przewozowych oraz brak inicjatyw na rzecz poprawy dostępności transportowej dla mieszkańców i turystów. Podkreśla to, jak ważne jest, aby zarządcy infrastruktury kolejowej oraz organy samorządowe współpracowały w celu zapewnienia efektywnych i dostępnych rozwiązań transportowych.

Problem wykluczenia komunikacyjnego dotyka nie tylko mieszkańców Dębna, ale jest to wyzwanie na szerszą skalę, dotykające wielu regionów w Polsce, gdzie brak odpowiedniej infrastruktury i połączeń transportowych utrudnia dostęp do usług, pracy, edukacji oraz rekreacji. Przykład szynobusu Szczecin-Dębno przez torowisko omijające m. Kostrzyn pokazuje, jak ważna jest rola dialogu między społecznościami lokalnymi a operatorami transportu w rozwiązywaniu tych problemów.

To nie tylko kwestia wygody; to kwestia równości społecznej, dostępu do możliwości i zrównoważonego rozwoju regionów. W przypadku Dębna, jak i wielu innych miejsc, kluczowe staje się znalezienie skutecznych rozwiązań, które pozwolą na integrację lokalnych społeczności z szerszą siecią komunikacyjną kraju, eliminując tym samym problem wykluczenia komunikacyjnego.

opr. SztInt.

 Inicjatywa redakcji w sprawie kontrowersyjnego przejścia podziemnego w Białymstoku zyskała szerszy rozgłos, kiedy wniosek redakcji dotyczący likwidacji tego obiektu został przekazany do wszystkich radnych miejskich. Przejście podziemne, zlokalizowane na skrzyżowaniu ulic Piłsudskiego i Sienkiewicza, stało się przedmiotem intensywnej debaty publicznej po tym, jak Adam Fularz zredagował wniosek krytykujący tę inwestycję za jej rzekomą przestarzałość oraz brak dostępności dla starszych osób i potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa w nocy.

W swoim piśmie Fularz nie tylko wyraził swoje niezadowolenie, ale także zapowiedział możliwość podjęcia działań sądowych w celu wymuszenia likwidacji przejścia podziemnego i nałożenia sankcji na osoby odpowiedzialne za realizację tego projektu. Zaproponował również, aby sąd rozważył zakaz zajmowania przez te osoby stanowisk kierowniczych w jednostkach samorządu terytorialnego (JST) oraz zakaz wykonywania zawodu projektanta.

Pismo przewodniczącego Rady Miasta Białystok, które zostało rozesłane do wszystkich radnych, nie zawierało bezpośredniej odpowiedzi na postulaty Fularza. Jednak samo przekazanie wniosku redakcji do szerszego grona odbiorców może świadczyć o woli rozmowy i potencjalnego rozwiązania konfliktu.

Ta sytuacja rzuca światło na znaczenie otwartego dialogu między mieszkańcami a władzami miasta oraz na potrzebę rozważnego planowania inwestycji miejskich, które bezpośrednio wpływają na życie i bezpieczeństwo lokalnych społeczności. Pokazuje również, jak media i aktywni obywatele mogą wpływać na dyskusje publiczne i decyzje samorządowe, podnosząc ważne kwestie społeczne i wzywając do odpowiedzialności osoby podejmujące decyzje.

opr. SzI

W obliczu rosnącej kongestii sieci drogowych w Polsce, szczególnie w obszarach turystycznych oraz dużych aglomeracjach miejskich, pojawia się coraz więcej głosów nawołujących do rewitalizacji i rozwijania pasażerskiego transportu wodnego. Pomimo że Polska dysponuje bogatą infrastrukturą wodną, potencjał ten pozostaje w dużej mierze niewykorzystany, ograniczając się głównie do atrakcji turystycznych, zamiast pełnić funkcję istotnego elementu systemu transportowego.

Szwajcarski Model dla Polski

Wzorem dla Polski może być Szwajcaria, gdzie transport wodny śródlądowy jest zintegrowany z lokalnym systemem transportu publicznego, oferując mieszkańcom i turystom wygodną alternatywę dojazdu. Polskie miasta, posiadające dostęp do rzek, jezior czy morza, mają szansę na rozwój podobnych rozwiązań, które mogłyby ożywić i uatrakcyjnić przestrzeń miejską oraz odciążyć zatłoczone trasy komunikacyjne.

Potencjał Miast Nadmorskich i Rzecznych

Trójmiasto, z jego unikalną lokalizacją nad morzem i w pobliżu licznych kanałów i rzek, posiada idealne warunki do stworzenia systemu tramwaju wodnego, który mógłby łączyć Gdańsk, Gdynię i Sopot, oferując atrakcyjną alternatywę dla transportu drogowego i kolejowego. Podobnie, miasta takie jak Bydgoszcz, Wrocław czy Warszawa, dzięki swojej lokalizacji nad rzekami, mogą rozwijać transport wodny, wzbogacając ofertę komunikacyjną dla mieszkańców i turystów.

Wykorzystanie Infrastruktury Turystycznej

Obecnie istniejące połączenia wodne, często o charakterze turystycznym, mogą stanowić podstawę do stworzenia regularnych linii tramwaju wodnego. Wymaga to jednak zmiany podejścia władz lokalnych i rządowych, które powinny dostrzec w transporcie wodnym nie tylko potencjał turystyczny, ale przede wszystkim komunikacyjny i gospodarczy.

Wyzwania i Możliwości

Realizacja takiego projektu wiąże się z szeregiem wyzwań, w tym potrzebą modernizacji floty, budowy odpowiedniej infrastruktury przystaniowej oraz integracji z istniejącym systemem transportu publicznego. Kluczowe będzie również zapewnienie atrakcyjności ekonomicznej dla potencjalnych operatorów, co może wymagać wsparcia publicznego w początkowej fazie projektu.

Kierunek Rozwoju

Rozwój tramwaju wodnego w Polsce mógłby przyczynić się do ożywienia nie tylko transportu wodnego, ale również lokalnej gospodarki, turystyki oraz poprawy jakości życia mieszkańców. Wprowadzenie regularnych, szybkich i ekologicznych połączeń wodnych mogłoby zrewolucjonizować miejski i regionalny krajobraz transportowy, stawiając Polskę w rzędzie krajów skutecznie wykorzystujących swoje zasoby wodne w służbie społeczeństwu.

Czas na zmianę podejścia i pełne wykorzystanie potencjału, jaki oferują polskie rzeki, jeziora i morze, nadszedł. Wizja tramwaju wodnego, funkcjonującego jako integralna część systemu transportowego, może stać się realnością, przynosząc korzyści dla wszystkich użytkowników przestrzeni miejskiej i przybrzeżnej w Polsce.

Szi dla transport.org.pl

Białystok – Ambitne plany rozwoju białostockiej kolei aglomeracyjnej nabierają tempa z uwzględnieniem rozbudowy infrastruktury na linii do miejscowości Fasty. W kontekście rosnącego zapotrzebowania na efektywny i zrównoważony transport publiczny, zainteresowanie skupia się na potencjale niewykorzystanego dotąd drugiego toru kolejowego do ul. Hydroforowej.

Adam Fularz, lokalny aktywista i miłośnik kolejnictwa, zwrócił się do PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. (PLK) z zapytaniem o możliwości infrastrukturalne linii, szczególnie w odniesieniu do wspomnianego drugiego toru, który, choć obecny w terenie i na mapach, pozostaje nieaktywny.

W odpowiedzi na zapytanie Fularza, Marta Strzeszewska z Departamentu Infrastruktury i Transportu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego, przekazała informacje świadczące o zainteresowaniu władz wojewódzkich rozbudową sieci kolejowej w regionie. Rozwój białostockiej kolei aglomeracyjnej jest widziany jako kluczowy element strategii transportowej województwa, mający na celu poprawę dostępności komunikacyjnej oraz ograniczenie negatywnego wpływu transportu samochodowego na środowisko.

Dwutorowa linia do miejscowości Fasty stanowiłaby nie tylko rozwiązanie problemów komunikacyjnych mieszkańców Białegostoku i okolic, ale również służyłaby jako impuls do dalszego rozwoju aglomeracji białostockiej. Zwiększenie liczby torów na tej trasie mogłoby przyczynić się do zwiększenia częstotliwości kursowania pociągów, co z kolei ułatwiłoby codzienne dojazdy do pracy, szkoły czy na uczelnię.

Jednakże, realizacja takiego projektu wymaga nie tylko funduszy, ale również współpracy między różnymi szczeblami zarządzania – lokalnym, wojewódzkim oraz krajowym. Wyzwaniem pozostaje także dostosowanie infrastruktury do współczesnych standardów bezpieczeństwa i komfortu podróżowania.

Inicjatywa ta podkreśla znaczenie inwestycji w zrównoważony rozwój transportu publicznego, który jest coraz bardziej doceniany nie tylko ze względów ekologicznych, ale również społecznych i gospodarczych. Rozbudowa białostockiej kolei aglomeracyjnej, w tym aktywacja drugiego toru do miasteczka Fasty, jest obiecującym kierunkiem działań, który może przyczynić się do zwiększenia atrakcyjności regionu oraz poprawy jakości życia jego mieszkańców.

Rozwój kolei w aglomeracji białostockiej jest oczekiwany z niecierpliwością przez społeczność lokalną, która widzi w nim szansę na lepszą przyszłość komunikacyjną regionu. Czy i kiedy te ambitne plany zostaną zrealizowane, pozostaje kluczowym pytaniem dla wszystkich zainteresowanych stron.

według informacji Marta Strzeszewska, Departament Infrastruktury i Transportu, Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego 

opr. byAI przez Adam Fularz, lokalny aktywista, Białostocka.pl, bialostocka24.pl

Radom – Mieszkańcy Radomia mogą wkrótce być świadkami ważnego rozwoju w lokalnej infrastrukturze transportowej. Adam Fularz, aktywny obywatel i zwolennik rozwoju kolei aglomeracyjnej, zwrócił się do PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. (PLK) z zapytaniem o możliwość odbudowy bocznicy kolejowej do dawnych Zakładów Tytoniowych, aby służyła ona jako linia kolejowa dla potrzeb kolei podmiejskiej i aglomeracyjnej.

Zapytanie Fularza dotyczy potencjalnego wykorzystania istniejącej infrastruktury kolejowej w nowych celach, mających na względzie usprawnienie mobilności miejskiej i regionalnej. Odbudowa bocznicy nie tylko poprawiłaby dostępność komunikacyjną dla mieszkańców Radomia, ale również mogłaby przyczynić się do ożywienia gospodarczego dawnych terenów przemysłowych.

W odpowiedzi na zapytanie Fularza, Magdalena Kołodziejczyk z Działu Przewozów Pasażerskich Miejskiego Zarządu Dróg i Komunikacji w Radomiu przesłała informacje dotyczące bieżących planów w zakresie rozwoju kolei aglomeracyjnej w mieście oraz wznowienia połączeń na bocznicy kolejowej dochodzącej do Portu Lotniczego Warszawa-Radom na Sadkowie.

Choć szczegóły projektu i potencjalna data realizacji pozostają jeszcze do ustalenia, inicjatywa ta budzi zainteresowanie i nadzieje na pozytywne zmiany w komunikacji miejskiej i regionalnej. Rozwój kolei aglomeracyjnej w Radomiu stanowi ważny krok w kierunku zwiększenia dostępności transportowej dla mieszkańców i odwiedzających, oferując alternatywę dla transportu samochodowego i przyczyniając się do zmniejszenia zatorów oraz emisji szkodliwych substancji.

Mieszkańcy Radomia i okolicznych miejscowości z niecierpliwością oczekują na dalsze informacje i konkretne plany dotyczące odbudowy bocznicy do Zakładów Tytoniowych oraz rozwój kolei aglomeracyjnej, które mogą znacznie ułatwić codzienne przemieszczanie się i przyczynić się do zrównoważonego rozwoju regionu.

Adam Fularz, Radom, by AI wykorzystano informacje od Magdalena Kołodziejczyk, Dział Przewozów Pasażerskich, MZDiK