Na liniach TGV we Francji kursują pociągi regionalne oznaczone jako TERGV. Są to pociągi regionalne kursujące liniami dużych prędkości. Co Zarząd UMWP sądzi o idei rozszerzenia obecnej oferty tych połączeń w Polsce i wprowadzenia dalszych takich połączeń w woj. podkarpackim, małopolskim?
TERGV- opis idei systemu transportu
Le transport express régional à grande vitesse, skróty to TERGV lub TER-GV. Jest to system transportu regionalnego na północy Francji w którym do obsługi regionu wykorzystuje się linie dużych prędkości. Prędkości maksymalne jakie osiągają składy regionalne to 300 km na godzinę. Pociągi obsługują sieć 8 dworców. Przewoźnikiem jest spółka państwowa SNCF Mobilités.
Linie:
Lille-Europe – Arras (20 min) ;
Lille-Europe – Dunkerque (35 min) ;
Lille-Europe – Calais-Fréthun (30 min) – Calais-Ville (40 min) ;
Lille-Europe – Calais-Fréthun (30 min) – Boulogne-Ville (1 h) ;
Lille-Europe – Calais-Fréthun (30 min) – Boulogne-Ville (1 h) – Étaples - Le Touquet (1 h 20 min) – Rang-du-Fliers - Verton - Berck (1 h 30 min).
Pociągi TERGV do miasta Boulogne-Ville okazały się szczególnym sukcesem.
TER-GV, łączące skrót TER (francuski pociąg regionalny) i TGV (pociąg dużych prędkości), są regionalnymi TGV łączącymi względnie pobliskie miasta (w odległości 100-200 km) za pomocą dedykowanej linii dużych prędkości LGV Nord (Paryż- Lille-Calais). Do tej pory te pociągi działają tylko w regionie Nord-Pas-de-Calais.
W 2001 r. uruchomiono pierwsze trzy linie:
- Lille Europe - Dunkierka (30 min): pierwsza połowa podróży odbywa się na LGV Nord do rozjazdu w pobliżu Hazebrouck, po którym pociąg jedzie z mniejszą prędkością na konwencjonalnej linii do Dunkierki.
- Lille Europa - Calais Fréthun (30 min.) - Calais-Ville (35 min): Na północnym krańcu LGV Nord w Calais-Fréthun pociąg kontynuuje w kierunku stacji Calais-Ville. Na tej linii jeździ bardzo mało pociągów.
- Lille Europa - Calais Fréthun (30 min.) - Boulogne-Ville (55 min) - Étaples-Le Touquet - Gare de Rang-du-Fliers: Do roku 2010 linia kończyła się w Boulogne. [1] Ta linia biegnie teraz do Rang-du-Fliers-Verton. Na północnym krańcu LGV Nord w Calais-Fréthun, pociąg kontynuuje konwencjonalną linią z mniejszą prędkością w kierunku Boulogne, Étaples i Rang. Pasażerowie jadący do Calais-Ville mogą również skorzystać z tej linii, transfer z Calais-Fréthun do Calais-Ville za pomocą regularnych pociągów TER lub autobusów dostępnych w ciągu 30 minut od odjazdu / przyjazdu każdego pociągu. Niektóre pociągi raczej mają swój koniec w Boulogne lub Étaples.
Propozycja dla woj. podkarpackiego, małopolskiego.
Proponuję aby eksperymentalnie w regionie postawiono na szybkie połączenia typu TERGV. Prawie wszystkie połączenia liniami zelektryfikowanymi - poza późnowieczornymi, kursowałyby w tym systemie. Konieczne jest wyposażenie taboru w ECTS i uruchomienie systemu ETCS poziomu co najmniej pierwszego.
Ruch regionalny dużych prędkości pędziłby 160 km/h do 200 km/h (wzorem systemu TER200 lub Interloire) na trasie:
1. 200 km/h na odcinku z Krakowa do Tarnowa - zaś od Tarnowa do Rzeszowa stawałby się pociągiem regio i obsługiwałby mniejsze stacje i przystanki.
oraz
2. pędziłby 160- 200 km/h na trasie z Krakowa do Tarnowa, Dębicy, Ropczyc, Rzeszowa, Łańcuta, by potem już wolniej - od Łańcuta p. Leżajsk, Rudnik, Nisko, Stalową Wolę do Tarnobrzega- obsługując mniejsze stacje i przystanki.
Proponuję dążenie do stworzenia połączenia regio z Krakowa przez Rzeszów z prędkością 200 km/h na części trasy:
- ekspres regionalny Kraków- Bochnia- Tarnów- Rzeszów- Łańcut- Leżajsk- Rudnik- Nisko- Stalowa Wola- Tarnobrzeg
-ekspres regionalny Kraków- Bochnia- Tarnów- Rzeszów- Łańcut- Leżajsk- Rudnik- Nisko- Stalowa Wola-- Zaklików- Kraśnik- Lublin
- ekspres regionalny Kraków- Bochnia- Tarnów- Rzeszów- Łańcut- Przeworsk- Jarosław- Przemyśl- Medyka.
- na południe, do Nowego Sącza w relacjach:
1. trasa 1. Przemyśl- Jarosław- Łańcut- Rzeszów- Dębica- Tarnów- Stróże- Nowy Sącz.
2. trasa 2: Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Leżajsk- Łańcut- Rzeszów- Dębica- Tarnów- Stróże- Nowy Sącz
Cel: poniesienie rentowności
1. aby przejąć lukratywny i rentowny dla przewoźnika potok pasażerski między Lublinem a Krakowem a Rzeszowem. Jest możliwe połączenie regio Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Leżajsk- Łańcut- Rzeszów- Tarnów- Kraków Gł. z czasem przejazdu 4 godz.- 4 godz. 20 minut, oferujące w tańszej taryfie regio- przewozy regionalne na osi Lublin- Rzeszów- Warszawa.
Jest to znaczny potok pasażerski który poprawi rentowność połączeń regionalnych na terenie województw na trasie, jednakże większość potoku byłaby w relacji Lublin- Kraków. Celem reformy jest wykorzystanie tego potoku celem zapełnienia miejsc w składach pociągów regio na terenie woj. podkarpackiego gdzie napełnienie jest najmniejsze. Większość składów byłaby przyspieszona, pomijałaby mniejsze stacje i pokonywała znaczne odcinki bez zatrzymań, by obsłużyć mniejsze przystanki tylko na jednym z odcinków, w ten sposób osiągając atrakcyjny czas przejazdu.
2. aby przy okazji Rzeszów uzyskał bezpośrednie połączenia z pobliskimi dużymi miastami czy ze stolicami sąsiednich regionów. W tym celu Minister Infr. , UMWP i inne urzędy marszałkowskie zawarłyby stosowne porozumienia. Pociągi kursowałyby początkowo 3-4 razy dziennie w szczycie przewozowym w każdą stronę na każdej z kilku linii. Nabytoby tabor dostosowany do prędkości 200 km/h.
3. Aby przejąć lukratywny potok podróżnych na szlaku Medyka - Warszawa. Najpierw kursowałaby próbnie np. jedna para pociągów "Luxtorpeda" z Medyki przez Rzeszów - Kraków (obecnie trasą p. Nową Hutę, Kraków Luboczę) linią CMK z prędkością 200-220 km/h do Warszawy. Ta linia mogłaby ruszyć już obecnie, na linii CMK są odcinki dostosowane na 200- 250 km/h.
Proponowane połączenia o roboczej nazwie "Luxtorpeda" mające docelowo kursować ponad 200 km/h:
- Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Leżajsk- Łańcut- Rzeszów- Tarnów- Kraków Gł. jako główna oś szybkiego transportu regionalnego w regionie Południowego Wschodu, z docelową vmax 200-220 km/h
- Kraków- Bochnia- Tarnów- Rzeszów- Łańcut- Leżajsk- Rudnik- Nisko- Stalowa Wola- Tarnobrzeg jako uzupełniająca oś transportu regionalnego w regionie
- Przemyśl- Jarosław- Łańcut- Rzeszów- Dębica- Tarnów- Stróże- Nowy Sącz (docelowo np. 200 km/h na odcinku od Rzeszowa do Tarnowa)
- Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Leżajsk- Łańcut- Rzeszów- Dębica- Tarnów- Stróże- Nowy Sącz- (sezonowo przedłużony np. na Słowację: Muszyna- Krynica i dalej do Plavec na Słowacji)
- Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Leżajsk- Rzeszów (zmiana kierunku na dworcu głównym lub Staroniwa)- Łańcut- Przeworsk- Jarosław- Przemyśl- Medyka (docelowo np. 160 lub 200 km/h na odcinkach trasy)
- Dębica- Rzeszów Osiedle (zmiana kierunku, wykorzystanie bocznicy jako toru odstawczego do manewrów, dociągnięcie sieci trakcyjnej do przystanku)- Rzeszów Staroniwa- Rzeszów Główny- Łańcut- Leżajsk
- Medyka- Przemyśl- Rzeszów- Kraków- CMK- Warszawa (bez zatrzymań, 120 km/h na trasie Rzeszów- Przeworsk- Przemyśl, wszystkie stacje i przystanki regio od Medyki do Przemyśla lub Rzeszowa, 160- 200 - 220 km/h na odcinku od Rzeszowa p. Kraków do Warszawy linią CMK, ale jako pociąg w rodzaju Interregio, czyli komercyjno- regionalny, kursujący komercyjnie na części relacji, a na części (np. od Krakowa lub Miechowa) jako skład regionalny na umowie dofinansowania z samorządu)
Do PR wysłałem pytania:
Czy PR mogą - np. na zamówienie samorządów, zapewnić połączenia typu "POCIĄGI REGIONALNE PO LINII CMK". Pytałem jakie są szanse wprowadzenia połączeń regionalnych po linii CMK:
- relacji Częstochowa- Radom p. Idzikowice, Drzewice, Przysuchę
- relacji Katowice- Radom p. Idzikowice, Drzewice, Przysuchę
- relacji Warszawa- Częstochowa, obsługujące też mniejsze stacje na linii do Koniecpola- fragmencie trasy Warszawa- Częstochowa?
(..)
- relacji Gliwice- Warszawa także obsługując mniejsze stacje na terenie GOP
- jakie parametry musiałby mieć tabor by połączenia były zdolne wykorzystać parametry linii CMK?
Oto odpowiedzi:
Panie Adamie,
pragnę zwrócić uwagę, że połączenia Kraków - Warszawa czy Gliwice - Warszawa mają charakter międzywojewódzki, w związku z czym ich organizatorem jest Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa (nie samorządy). Resort transportu zleca obsługę takich tras PKP Intercity. Po Centralnej Magistrali Kolejowej mogą kursować także pociągi regionalne, ale zgodnie z regulaminem przydzielania tras pierwszeństwo przejazdu otrzymują pociągi szybsze. Pociągi wolniejsze muszą przepuszczać pociągi szybsze na stacjach pośrednich.
Przykładem pociągów REGIO kursujący przez CMK są pociągi relacji Kielce - Katowice, które zamawiają i finansują samorządy województw świętokrzyskiego i śląskiego. Trasa ta obsługiwana jest przez nas nowoczesnymi pociągami z rodziny Impuls. Jeszcze w tym roku, chcąc wykorzystać parametry techniczne tych pojazdów i linii kolejowej, planujemy podnieść maksymalną prędkość pociągów na tej trasie do 160 km/h.
Pozdrawiam,
Michał Stilger
Przewozy Regionalne
Biuro Zarządu
Wydział ds. Komunikacji i Public Relations
Zaraz za polską granicą
Ekspresem do pracy
Za Odrą i Nysą Łużycką kolejnym filarem przemian na kolei, obok zwiększania liczby połączeń, było postawienie na kompleksową ofertę szybkich połączeń ponadlokalnych. W 1994 r. koleje niemieckie Deutsche Bahn wprowadziły nową kategorię pociągów: Regional-Express (RE). Wprowadzenie do sieci kolejowej szybkich połączeń regionalnychpod wyraźną i dziś już bardzo mocno rozpoznawalną marką Regional-Express miało na celu skrócenie długości przejazdu na trasach regionalnych w newralgicznym czasie, gdy w zachodniej części Niemiec istniała już imponująca sieć autostrad, indywidualny transport samochodowy był w rozkwicie, zaś na terenie byłego NRD po zjednoczeniu kraju rozbudowa sieci drogowej wkraczała w decydującą fazę i samochód stawał się powszechnym dobrem.
Połączenia przyspieszone, rozpoczynając funkcjonowanie pod marką Regional-Express, zmieniły w połowie lat 90. filozofię obsługi niemieckich linii regionalnych, która wcześniej, jak do dzisiaj ma to miejsce w Polsce, opierała się na pociągach zatrzymujących się na wszystkich napotkanych stacjach i przystankach, co uniemożliwiało kolei zaoferowanie długości podróży konkurencyjnej wobec samochodów mknących po sieci bezpłatnych autostrad, coraz głębiej penetrującej republikę federalną. Założeniem połączeń Regional-Express było zapewnienie pasażerom bezpośredniego dojazdu z miast na peryferiach danego regionu do samego centrum metropolii – z liczbą postojów ograniczoną tylko do większych miejscowości.
Nie mniej ważne było założenie, że pociągi Regional-Express mają stanowić rozwinięcie istniejącej oferty przewozowej, a więc nie mogą wyprzeć dotychczas kursujących, często zatrzymujących się pociągów lokalnych, skutkowałoby to bowiem ograniczeniem dostępu do kolei dla pasażerów z mniejszych przystanków. Pociągi Regional-Express miały ponadto zaspokajać zróżnicowane potrzeby mobilności, a więc zgodnie z rozkładem cyklicznym kursować regularnie od rana do wieczora – co 1–2 godziny. Ważną zasadą funkcjonowania Regional-Express jest obowiązywanie w nich taryfy typowej dla połączeń regionalnych – bez żadnych dopłat.
> Z czasem zmodyfikowano podejście do trasowania połączeń Regional-Express i zaczęto coraz częściej sięgać po rozwiązanie hybrydowe. Na wybranym odcinku pociąg RE zatrzymuje się na wszystkich napotkanych stacjach i przystankach (obejmując na tym odcinku także funkcję pociągu lokalnego), by następnie kolejną część swojej trasy pokonać z minimalną liczbą postojów. Dzięki temu mieszkańcy wielu wsi oraz małych miasteczek, rozsianych również po peryferiach niemieckich landów, uzyskali szybkie i bezpośrednie połączenia z centrami największych metropolii.
Jako pierwsze z dziesiątek połączeń Regional-Express, kursujących dziś na terenie całych Niemiec, uruchomiona została przed 20 laty linia RE na 253-kilometrowej trasie Magdeburg – Brandenburg nad Hawelą – Poczdam – Berlin – Frankfurt nad Odrą – Eisenhüttenstadt. Połączenie zapewniło mieszkańcom brandenburskich miast i miasteczek możliwość bezpośredniego dojazdu do dworców Zoologischer Garten, Friedrichstrasse czy Alexanderplatz, położonych w samym centrum Berlina. Według danych podawanych przez „Allianz pro Schiene" w 1994 r. z pociągów linii RE1 korzystało dziennie 8,7 tys. pasażerów. Do 2013 r. dobowa liczba podróżujących pociągami RE kursującymi między Magdeburgiem a Eisenhüttenstadt wzrosła do 49 tys.
Wynoszący prawie 500% wzrost przewozów w przypadku linii RE1 pokazuje, że pasażerowie chętnie przesiadają się do pociągów. Pod warunkiem, że kolej zapewni atrakcyjną, ale także stabilną ofertę, pozbawioną ciągłych komunikatów o „skróceniu relacji", „zawieszeniu pociągu" czy „ograniczeniu terminów kursowania". Ewentualny brak stabilności, który w przypadku linii RE1 miał jednak miejsce, może wyrażać się co najwyżej w uruchomieniu dodatkowych pociągów dogęszczających częstotliwość w godzinach szczytu (z 60 do 30 minut) czy w wydłużeniu kursowania na godziny późnowieczorne, a nawet nocne.
wg http://nowyobywatel.pl/2015/11/24/pociag-do-pasazera/
--
