"Koleje Mazowieckie - KM" sp. z o.o.
ul. Lubelska 26
03-802 Warszawa
www.mazowieckie.com.pl
Numer KRS: 0000222735, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy,
XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.
Kapitał zakładowy: 481 909 000,00 zł
NIP: 1132520369, REGON: 015876404.

P Czy musisz drukować tę wiadomość? Pomyśl o środowisku.

______________________

Wiadomość i jakiekolwiek pliki przesłane wraz z nią, są poufne i przeznaczone wyłącznie do użytku osób i jednostek, do których wiadomość została adresowana. Jeśli wiadomość została otrzymana pomyłkowo, prosimy zawiadomić administratora systemu. Ta wiadomość zawiera informacje poufne i jest przeznaczona wyłącznie dla wymienionej osoby. Jeśli nie jesteś wymienionym adresatem tej wiadomości, nie powinieneś jej rozpowszechniać, rozsyłać ani kopiować. Prosimy o natychmiastowe powiadomienie, za pośrednictwem poczty elektronicznej, nadawcy o pomyłkowym otrzymaniu tej wiadomości i usunięcie jej z komputera. Jeśli nie jesteś zamierzonym odbiorcą tej wiadomości, informujemy, że jej ujawnianie, kopiowanie, przesyłanie lub podejmowanie jakichkolwiek działań w związku z treścią tej wiadomości jest surowo zabronione.

This email and any files transmitted with it are confidential and intended solely for the use of the individual or entity to whom they are addressed. If you have received this email in error please notify the system manager. This message contains confidential information and is intended only for the individual named. If you are not the named addressee you should not disseminate, distribute or copy this e-mail. Please notify the sender immediately by e-mail if you have received this e-mail by mistake and delete this e-mail from your system. If you are not the intended recipient you are notified that disclosing, copying, distributing or taking any action in reliance on the contents of this information is strictly prohibited.

30 lat LKR- Lubuskiej Kolei Regionalnej

Przy okazji trwającej (od dawna) dyskusji o sposobach zreformowania kolejowych regionalnych przewozów pasażerskich warto przypomnieć, że w III Rzeczypospolitej Polskiej już raz pojawiła się kolej samorządowa. Była to Lubuska Kolej Regionalna Spółka z o.o. (LKR), zarejestrowała 4 października 1991 r. w Sądzie Rejonowym w Zielonej Górze. Skarb Państwa reprezentowany przez Wojewodę Zielonogórskiego objął w spółce 326 udziałów, a duńska firma Autodele 2 udziały. 

Bezpośrednią przyczyną jej powstania była decyzja PKP o zawieszeniu do końca 1991 r. przewozów pasażerskich i towarowych na 38% linii kolejowych ówczesnego województwa zielonogórskiego. Skłoniło to władze tego województwa do podjęcia starań o utworzenie kolei samorządowej, która przejęłaby obsługę zamykanych żelaznych szlaków.

Delegacja województwa udała się do Danii, aby zapoznać się z funkcjonowaniem tamtejszych kolei regionalnych. Duńczycy bardzo zainteresowali się problemem oraz obiecali pomoc i współpracę. Rozpoczęto rozmowy na temat zakupu taboru w postaci 10 zespołów spalinowych ,,Layntog" produkcji niemieckiej, wycofywanych przez koleje duńskie z eksploatacji. Pociągi te zestawione były z lokomotywy, kilku wagonów oraz wagonu sterowniczego na końcu składu, co umożliwiało jazdę w obu kierunkach bez przestawiania lokomotywy. Bezprzedziałowe wagony były wyposażone w klimatyzację, miękkie fotele lotnicze z regulowanymi oparciami, bar, drzwi automatycznie otwierane i zamykane przyciskami. W sterylnie czystych toaletach z ciepłą i zimną wodą znajdowały się stoliki do przewijania niemowląt. Komfort jazdy dzięki znakomitemu tłumieniu drgań był bardzo wysoki. Pociągi mogły rozwijać prędkość do 160 km/h.

W toku urządzania na bardzo korzystną dla LKR cenę zakupu: 180 000 DM za 10 lokomotyw, 29 wagonów pasażerskich oraz dużą partię części zamiennych i zestawów do napraw tego taboru.
16 marca 1992 r. na dworcu w Zielonej Górze odbyło się uroczyste przekazanie pierwszych dwóch pociągów kolei duńskich DSB dla Lubuskiej Kolei Regionalnej.

W negocjacjach między Zarządem LKR, PKP i władzami województwa ustalono linie, których obsługę miała przejąć LKR. Minister Transportu w zarządzeniu powołującym Lubuską Kolej Regionalną określił obszar jej działania wyznaczając 277 km linii kolejowych o lokalnym znaczeniu i bardzo zróżnicowanym stanie technicznym.

Posiadanie taboru i wyznaczonego obszaru działania nie stanowiło jeszcze postawy do rozpoczęcia działalności. Konieczne były uzgodnienia z PKP dotyczące: przewozów pasażerskich, zwolnienia z opłat za wykorzystywanie linii PKP, dopuszczenia taboru do ruchu (badania w ZNTK Poznań), postępowania w razie wypadków i awarii, przekazania części infrastruktury, koordynacji rozkładów jazdy itp.

Ostatecznie przewozy pasażerskie uruchomiono z dniem wejścia w życie nowego rozkładu jazdy: 23 maja 1993 r. Pociągi LKR kursowały na zasadzie wyłączności na liniach: Nowa Sól–Wolsztyn, Kolsko–Sława Śl., Wolsztyn–Kargowa–Sulechów, Sieniawa Lubuska–Łagów Lubuski–Toporów, Kożuchów–Niegosławice, Tuplice–Łęknica. Poza tym na niektórych innych odcinkach uzupełniały ofertę PKP. Potoki pasażerskie na większości tych lokalnych linii były jednak niewielkie, zapełnienie pociągów ledwo sięgało 12%, toteż następny rozkład jazdy LKR został już nieco okrojony.

LKR miała zamiar wejść na rynek przewozów towarowych i w ten sposób pokrywać deficyt w przewozach pasażerskich, który sięgał 80%. Obsługa przewozów towarowych przyniosłaby LKR spore zyski przy małym wzroście kosztów. Niestety, aby LKR mogła podjąć dochodowe przewozy ładunków, obsługiwane przez nią linie musiałyby zostać przejęte przez gminy (wówczas nie istniały jeszcze powiaty), a te bały się nowych problemów i nie chciały przejmować dodatkowego balastu, jak kolejowe mieszkania, budynki gospodarcze itd. Przy tym stan prawny wielu linii był nieuregulowany, a ponadto brakowało odpowiednich podstaw ustawowych, które znalazły się dopiero w nowej ustawie o komercjalizacji restrukturyzacji i prywatyzacji PKP. Okoliczności te stały się ,,gwoździem do trumny" dla LKR.

Wobec braku porozumienia z gminami i niemożności finansowania przewozów pasażerskich z zysku na przewozach towarowych wojewoda podjął decyzję o postawieniu LKR w stan likwidacji. Przedsiębiorstwo to, działające zaledwie dwa lata, zdołało zgromadzić spory majątek, głównie w postaci taboru. Nic więc dziwnego, że likwidacja ciągnęła się aż trzy lata. Gdyby LKR przetrwała, zapełniłaby lukę powstałą po wycofaniu się PKP z przewozów regionalnych w zachodniej Polsce. Kolejowy transport pasażerski w tym regionie podupadł, a nieliczne jeszcze czynne linie lokalne są obsługiwane przez 3-4 pary pociągów dziennie. Z tak ograniczonej oferty korzysta coraz mniej pasażerów.

Po drugie LKR mogła stać się pilotażowym eksperymentem i poligonem doświadczalnym, swego rodzaju testem pewnych rozwiązań organizacyjnych i ekonomicznych, torując drogę dla podobnych inicjatyw w innych regionach. Niestety, stało się inaczej, a jej los — na wiele lat — raczej zniechęcił niż zachęcił do podejmowania w tej dziedzinie niezbędnych nowatorskich prób i działań. Obecnie linia nr 371 po której kursowała m.in. LKR, ma zostać rozebrana. Niemal całą sieć linii LKR już zdemontowano.

--

__________________________________________________________________________

 

Merkuriusz  Polski

 

Agencja Prasowa. W Krakowie od 3 stycznia 1661 r.

Adam Fularz, manager Radiotelewizji

Prezes Zarządu, Wieczorna.pl SP. Z O. O.,ul. Dolina Zielona 24A,   65-154 Zielona Góra

Wydawnictwo Merkuriusz Polski
"Wieczorna.pl" sp. z o.o.
T +48604443623

F +442035142037
E adam.fularz@wieczorna.pl

Dolina Zielona 24a, PL 65-154 Zielona Góra
KRS 0000416514, NIP 9731008676, REGON 081032764

AGENCJA PRASOWA MERKURIUSZ POLSKI- Wieści i treści od 3 stycznia 1661 

Informuję rozmówcę o przysługującym mu prawie do autoryzacji wypowiedzi udzielonych naszej agencji. Aby skorzystać z prawa, rozmówca niezwłocznie po udzieleniu wypowiedzi dla AP Merkuriusz Polski musi oznajmić że skorzysta z tego prawa. Czas na autoryzację wynosi 6 godzin od otrzymania przez rozmówcę zapisu jego słów.

TEKSTY

Każdego dnia Agencja Merkuriusz udostępnia kilka materiałów prasowych ze wszystkich regionów Polski. Dotyczą one najważniejszych wydarzeń w skali kraju, różnych dziedzin życia. Stanowi źródło informacji dla redakcji prasowych.

ZDJĘCIA

Na zamówienie abonenta udostępniamy serwis fotograficzny. Korzystają z niego serwisy internetowe i redakcje prasowe.

WIDEO

Na zamówienie abonenta udostępniamy serwis video. Korzystają z niego stacje telewizyjne.

W Zielonej Górze nie masz alternatywy dla samochodu. Komunikacja miejska kursuje sporadycznie, połączenia są rzadkie i skąpe. Linia "8" wieczorami kursuje co 20 minut, mi zdarzało się trafić w ciągu dnia także na 20-minutowe przerwy w dojeździe z centrum w kierunku os. Łużyckiego czy Piastowskiego. 

Szkoda mi zwłaszcza linii kolei prowadzącej przez centrum miasta, którą rozebrano do końca w ubiegłym roku, pod budowę Trasy Aglomeracyjnej. Wg mnie bezsensownie rozpatrywano rolę torów do centrum miasta w kontekście przewozów miejskich, a nie- podmiejskich. Teraz już nie ma szansy na powstanie aglomeracji- przesiadki na dworcu zajmują zbyt długo, ba autobusy miejskie nawet omijają ów dworzec, który ma przewozy jak w małym Żmigrodzie.. 

Politycy, likwidując sieć miejskich torowisk kolejowych, zlikwidowali szansę na powstanie aglomeracji. Sądzę, że oni do dziś nie rozumieją, jaki majątek zmarnowali, i ileset milionów strat spowodowali dla lokalnej gospodarki i dla samych mieszkańców.

Politycy obrani w poprzednich wyborach zlikwidowali sieć wewnątrzmiejskiej kolei, sądząc że omijające centrum torowisko s-bahnu, ocalałe, ale nieużywane od wielu lat, jest zbyteczne, nie rozumiejąc, że jednocześnie zniszczyli największą szansę tego miasta. Okazję na stworzenie aglomeracji razem z okolicznymi miastami, poprzez odtworzenie sieci kolei podmiejskich jakie działały przed II wojną światową.

Wewnątrzmiejska sieć kolei umożliwiała bezprzesiadkowe połączenia do miast wokół Zielonej Góry. Ludność nie lubi się przesiadać, a decyzja polityków o likwidacji torów do centrum miasta spowodowała, że podróżnych do kłopotliwych przesiadek po prostu zmuszono. Dworzec jest położony poza centrum miasta, wszelkie czasy podróży się znacznie wydłużą. Przesiadek będzie musiało być więcej, w efekcie aglomeracja po prostu nie wykształci się, albo- wykształci się gorzej.

Pociągi - autobusy szynowe z okolicznych miast wokół Zielonej Góry- Sulechowa, Nowej Soli, Żar, Żagania, mogłyby dojechać bez przesiadek aż do okolic ścisłego centrum, np. al. Wojska Polskiego, okolic biblioteki wojewódzkiej (nawet tam dochodziły bocznice do Polmosu) czy Focus Parku, gdyby nie decyzje lokalnych polityków- którzy zerwali torowisko, ścieżkę rowerową projektując na torach, zamiast obok torów (pas terenu był szeroki). Odbudowa tego systemu pokosztuje setki milionów złotych, a straty z tytułu niepowstania lub słabszego rozwoju aglomeracji- to mogą być miliardy złotych. Ci ludzie tego przecież nie zapłacą, choć to ich decyzje spowodowały te straty.

W Ziel. Górze i okolicach transport zbiorowy niemalże nie istnieje, poza jednym korytarzem linii autobusowych (o numerach 0/8/80). Ludność musi posiadać 2 razy więcej samochodów (w przeliczeniu na mieszkańca) niż w Berlinie, i nawet więcej niż w Warszawie, mieście nadzwyczaj prosamochodowym. W Warszawie ludność posiadała kilka lat temu około 550 samochodów na 1000 mieszkańców, w Zielonej Górze aż 590! Tymczasem na tysiąc berlińczyków przypadało niedawno 300 samochodów, w Amsterdamie - 350, w Wiedniu - 390.

Czy politycy naprawią kolej miejską w Zielonej Górze? Nie liczmy na to. Chyba trzebaby jakiejś rewolucji...
 
Kolej, która działa po niemieckiej czy czeskiej stronie granicy, po polskiej stronie całkowicie obumarła, co obserwuję mieszkając kilkadziesiąt metrów od torów- przy linii ongiś popularnej kolei podmiejskiej, którą dziś, coraz rzadziej i rzadziej kursują przerażająco opustoszałe pociągi. Czy jest szansa że kolej podmiejska jeszcze powróci?

Adam Fularz, manager Radiotelewizji

RTVP OPÉRA www.opera.rtvp.pl

Prezes Zarządu, WIECZORNA.PL SP Z O. O.,ul. Dolina Zielona 24A,   65-154 Zielona Góra