Część Wrocławian opowieść o tym że przed wojną we Wrocławiu już funkcjonowała kolejowa komunikacja miejska, traktuje jak miejską legendę. Zupełnie niesłusznie. System komunikacyjny, potocznie zwany S-bahnem, funkcjonował tutaj do II wojny światowej. 

Przed drugą wojną światową rozrastający się Wrocław wzbogacił się o kilka linii kolei miejskiej S-bahn. Uruchomiono linię S1 do Leśnicy, oraz linię S2 do Św. Katarzyny. Dokładnej liczby linii kolei miejskiej nie znamy. Zachowały się jednak dane dotyczące frekwencji podróżnych na różnych liniach miejskich i podmiejskich. Wykorzystywano akumulatorowe składy s-bahn. Michał, nasz czytelnik, napisał: "Ten pociąg widoczny na zdjęciu to wagon akumulatorowy Wittfeld. W Polsce jest jeden zachowany, w parowozowni w Skierniewicach. Prawdziwa perełka. Budowano je w zakładach Linke Hoffman Werke - późniejszy Pafawag po 2 wojnie. Prawdziwy unikat. Został uratowany przez miłośników kolei".

Przed drugą wojną światową Breslau, czyli Wrocław był, jak na czasy ówczesne, ogromnym miastem- liczba mieszkańców wyniosła 621 tysięcy mieszkańców w 1939 roku. Ten organizm miejski wymagał sprawnego transportu, i tą rolę spełniał znakomicie funkcjonujący system tramwajowy oraz kolejowy. 

Funkcjonowała tutaj wzorowana na berlińskiej kolei S-bahn kolej miejska, wykorzystująca składy zasilane akumulatorami. Kolej S-bahn kursowała na trasach do Leśnicy, Osoli, Kobierzyc. Jedynie linia w kierunku na Wałbrzych była zelektryfikowana.Dzięki temu miasto rozrastało się, najbardziej zaś na przełomie wieków XIX i XX, kiedy to powstały rozległe przedmieścia mieszkaniowe i przemysłowe. Po wojnie liczba ludności znacznie spadła- w 1946 roku miasto liczyło zaledwie 171 tysięcy mieszkańców, ale ta liczba wzrosła do 432 tysięcy w 1960 roku i dopiero u progu XXI wieku przekroczyło przedwojenną liczę mieszkańców- w roku 1999 Wrocław liczył 636,8 tys. mieszkańców. Równolegle z rozwojem powróciła potrzeba sprawnego transportu aglomeracyjnego.