dailyvideo

Wybierz temat:

porty lotnicze (103) airports in Poland (72) szybka kolej miejska (47) polityka transportowa (39) reformy PKP (32) szybka kolej regionalna (30) transport publiczny (22) demonopolizacja rynku kolejowego (20) lotniska powojskowe (19) airport links (17) skm kraków (16) transport policy (16) skm łódź (15) skm warszawa (9) PKP (8) kolejnictwo (8) konkurencja na kolejach (8) skm wrocław (8) tanie linie kolejowe (8) deregulacja (7) ekologia (7) kolej na Lubelszczyźnie (7) porty morskie (7) skm szczecin (7) transport autobusowy (7) urban sprawl (7) railway reforms (6) skm radom (6) Wprowadzenie do ekonomiki kolei (5) infrastruktura drogowa (5) komunikacja miejska (5) związki komunikacyjne (5) metro kraków (4) Lubuska Kolej Regionalna (3) koleje w Wielkiej Brytanii (3) prywatyzacja (3) skm LGOM (3) skm legnica (3) skm poznań (3) suburbanizacja (3) tramwaj dwusystemowy (3) Łódź (3) żegluga śródlądowa (3) PKP Cargo (2) Rynek Kolejowy (2) SKR (2) koleje w RFN (2) polityka parkingowa (2) recenzje (2) skm jelenia góra (2) skm toruń (2) transport abutobusowy (2) Aleksander Janiszewski (1) Kolej Wschodnia (1) Montenegro (1) Ostbahn (1) Płock (1) aglmomeracja płocka (1) autostrady (1) bezpieczeństwo (1) kielce (1) koleje w Estonii (1) koleje w Holandii (1) koleje w Szwajcarii (1) koleje w Szwecji (1) koleje w USA (1) model Zwickau (1) motoryzacja indywidualna (1) motoryzacja masowa (1) parkuj i jedź (1) poznań (1) segmentacja rynku (1) skm Bielsko- Biała (1) skm GOP (1) skm bydgoszcz (1) skm częstochowa (1) skm gdynia (1) skm gorzów (1) skm nowy sącz (1) skm stalowa wola (1) skm wałbrzych (1) szczecin (1) trafic engineering (1) transport appraisal (1)

Tanie linie kolejowe - ich historia w Wielkiej Brytanii






Adam Fularz

Minęła pierwsza dekada od prywatyzacji kolei brytyjskich. Od tego czasu liczba pasażerów wzrosła z 740 milionów do ponad miliarda w 2004 roku, rekord wzrostu jak dotychczas nienotowany nigdzie w Europie, gdzie pasażerowie z reguły gremialnie rezygnują z usług kolei. Niemniej także koleje, jeśli są prywatne, mogą utrzymać pozycję na rynku, a także pozyskać nowych klientów. Sprzyja temu konstrukcja organizacyjna brytyjskiego kolejnictwa. Przewoźnicy są prywatni (ale zobligowani są do realizacji pewnych usług publicznych), a Państwo wystawia do przetargów regionalne sieci kolejowe zorganizowane w formie franczyz z konkretnymi zapisami odnośnie minimalnej ilości oferty na danych liniach, oraz godzinach w jakich ta oferta ma być dostępna. 

System ten jest daleki od leseferystycznego wolnego rynku, i umiejętnie łączy inicjatywę sektora prywatnego z ochroną interesu pasażerów, którzy mają do dyspozycji ofertę przewozową także w godzinach skrajnych, która normalnie nie byłaby realizowana, jednakże przewoźnicy sa do niej zobowiązani zapisami w umowach. System ten ma jedną główną zaletę- uwalnia on inicjatywę sektora prywatnego i umożliwia rozwój kolei. 

A takim krokiem w stronę rozwoju była z pewnością inicjatywa Megatrain- pasażerskiej kolei dyskontowej, której celem jest maksymalizacja wypełnienia pociagów i maksymalizacja wpływów dzięki skomplikowanym systemom taryfowym typowym dla idei tzw. tanich linii- low cost carriers (LCC), które najpierw pojawiły się na najbardziej zliberalizowanym rynku transportowym- lotniczym, a potem stały sie popularne także w przewozach autobusowych (również zliberalizowanych w tym kraju od około 20 lat). Wielka Brytania, prywatyzując swe koleje niemal dekadę temu umożliwiła także to że ta inicjatywa ma dziś szansę wejścia na rynek kolejowy.

Prywatny przewoźnik Stagecoach zamierzał powtórzyć sukces Megabus, swojego dyskontowego przewoźnika autobusowego, uruchamiając od zeszłego miesiąca próbny serwis Megatrain na obsługiwanej przez siebie franszczyzie kolejowej Pociągów Południowo-Zachodnich (South West Trains). Franczyza to, mocno uogólniając, sieć linii kolejowych których prawo obsługi dany przewoźnik wygrał w przetargu żądając najniższych dotacji i oferując gwarancję najlepszej jakości sposród innych konkurentów biorących udział w walce o tą franszczyzę. Standardy usług oraz minimalna ilość oferty są zapisane w umowie franszczyzy administracji państwowej z przewoźnikiem. 

Z cenami biletów zaczynającymi sie już od 1 funta (ok. 5,67 PLN), Stagecoach miał nadzieję że Megatrain.com przyciągnie nowych pasażerów na linie kolejowe w ten sam sposób jak tanie linie lotnicze pozyskały miliony nowych pasażerów dla transportu lotniczego.

Około 75 tysięcy osób podróżowało codziennie do stacji Londyn Waterloo pomiędzy 7 a 10 rano, a wielu dojeżdżających do pracy zmuszonych jest podróżować na stojąco. Niemniej, poza godzinami szczytu popyt ostro spada, i Stagecoach miał nadzieję że Megatrain zapełni tysiące pustych miejsc. 

Ceny biletów na dwóch trasach testowych- do Londynu z Southampton i Portsmouth, miały zaczynać się od 1 funta (ok. 5,67 PLN) za pojedynczy bilet plus 50 pensów (2,8 PLN) opłaty za zarezerwowanie biletu. Bilety mogły być nabyte tylko poprzez Internet, i to właśnie ten kanał dystrybucji pozwala na to by były one sprzedawane tak tanio, ponieważ przewoźnik nie ponosił prawie żadnych zwiększonych kosztów z tego tytułu. 

Początkowo, Pociągi Południowo-Zachodnie udostępniły 3000 miejsc tygodniowo w czasie poza szczytem od poniedziałku do piątku na swych już istniejących w ofercie serwisach do Londynu ze wspomnianych miejscowości. Bazowanie na już istniejącej sieci usług odróżnia tą ideę marketingową od innego dziecka grupy Stagecoach, tanich linii autobusowych www.megabus.com, które w swym drugim roku działalności przewiozły 1,5 miliona podróżnych na sieci obsługującej 35 miast. 

Wszystkie ceny biletów podano tylko w jedną stronę, tak samo jak Ryanair, Easyjet i inne tanie linie lotnicze. I zamiast biletów, pasażerowie otrzymywali numery rezerwacji, które pokazują obsłudze lub osobom sprawdzającym prawo podróżnych do wejścia na perony (w Wlk. Brytanii wejście na perony jest możliwe tylko dla posiadaczy ważnych biletów lub peronówek). Rezerwacje były też wysyłane SMS-em na telefon komórkowy i potwierdzenia rezerwacji mogły być pokazane obsłudze z wyświetlacza telefonu komórkowego. 

Pociągi Południowo-Zachodnie otrzymały wsparcie z Departamentu Transportu Rządu jej Królewskiej Mości na ten 34-tygodniowy okres próbny pracy Megatrain. Inni operatorzy mogli oglądać rozwój sytuacji i wprowadzić własne wersje dyskontowych przewoźników kolejowych jeśli Megatrain byłby sukcesem. Po latach okazał się jednak rozwinąć na rynku, od roku 2009 był instalowany na franczyzach różnych przewoźników.



Linie

Route Start date Notes
Sheffield - Chesterfield - Derby - Loughborough - Leicester - London St Pancras International 2 January 2008
Nottingham - Loughborough - Leicester - London St Pancras International 2 January 2008 Replacement for the M13 Megabus route.
Sheffield - Chesterfield - Nottingham - Peterborough - Norwich 5 January 2009
East Midlands Parkway - London St Pancras International 20 March 2009 Part of the Megabusplus service, providing onward coach connections to Yorkshire
Portsmouth Harbour - Portsmouth & Southsea - London Waterloo 1 November 2005
Havant - London Waterloo 29 October 2007
Southampton Central - London Waterloo 1 November 2005
Bournemouth/Poole/Weymouth - London Waterloo 22 April 2006
Salisbury - London Waterloo 22 April 2006
Yeovil Junction - London Waterloo 22 April 2006
Axminster - London Waterloo 29 October 2007
Honiton - London Waterloo 29 October 2007
Exeter St Davids - Exeter Central - London Waterloo 22 April 2006
Bath Spa - London Waterloo 22 April 2006
Bristol Temple-Meads - London Waterloo 22 April 2006
Birmingham New Street - Coventry - London 2009 Selected journeys as part of Virgin Trains



Adam Fularz na podstawie "Stagecoach Launches 1 GBP Fare to Fill Empty Seats" w: Rail Professional, XII 2005 oraz informacji z witryny operatora systemu.

Posted by Adam Phoo on 06:36. Filed under , . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0

0 komentarze for Tanie linie kolejowe - ich historia w Wielkiej Brytanii

Prześlij komentarz

Recent Entries

Recent Comments

Photo Gallery