Lubin jest w tej chwili - wg naszych badań- największą aglomeracją Europy w całości opierającą się na tr. drogowym, i w ogóle pomijającą transport szynowy. Niemniej- nie zawsze tak było. Przemiany roku 1989 oznaczały także koniec Lubelskiej Szybkiej Kolei Miejskiej- sieci transportowej mającej wówczas powstać aglomeracji. To wówczas zelektryfikowano część sieci kolejowej wokół miasta- na przykład linię do Lublina -Zemborzyc , dwutorową, i zelektryfikowaną (dalsza jej część jest jednotorowa i nie ma trakcji elektrycznej), uruchomiono również pierwsze kursy, szeroko reklamowane w ówczesnej prasie.

Dziś- urzędnicy odpowiadający za transport publiczny w Urzędzie Marszałkowskim- wyśmiewają te - jak to określają- "gierkowskie", "propagandowe" inwestycje, naśmiewają się z pełnego patosu tonu prasy z okresu końcowego gospodarki centralnie planowanej. Twierdzą, że nie była to prawdziwa kolej miejska, że kursy aglomeracyjne w końcu lat 80-tych były zbyt rzadkie, choć częstotliwości miejscami osiągały cykl co 20 minut w szczycie na sieci szynowej aglomeracji Lublina.

Jednakże- ci politycy czy tez urzędnicy- nie proponują nic w zamian, poza narzekaniem i - ciągle rosnącym udziałem rynkowym motoryzacji indywidualnej. Lublin- zaczyna przypominac te miasta USA, które nie radzą sobie z transportem zbiorowym. W wielu miastach USA- przywrócenie lub budowa szynowego transportu zbiorowego jest postrzegana jako przeciwwaga - jedyna przeciwwaga- dla motoryzacji indywidualnej, z której konkurencyjny okazał się niemal tylko szybki, nie stojący w korkach -transport szynowy. W Lublinie- został on pominięty w największej skali w całej UE, jak wynika z naszych analiz.

Lata inwestycji tylko w siec drogową spowodują upadek transportu szynowego w aglomeracji Lublina. Przez lata inwestowano tylko w jeden typ infrastruktury transportu miejskiego - sieć drogową. Inwestycje w sieć transportu szynowego aglomeracji skończyły się z końcem poprzedniego systemu gospodarki centralnie planowanej.