Lotnisko Kąkolewo to typowe lotnisku okresu zimnej wojny, które powstało po wybuchu wojny w Korei. Obecnie trudno jest określić rok powstania lotniska. Czas ten szacuje się na 1955r.-1957r. Lotnisko zostało zbudowane jako typowe dla użytku lotnictwa myśliwskiego. Od razu zostało przeznaczone na funkcje zapasowego lotniska dla 62 PLM z Krzesin. Dojazd do lotniska zapewniała asfaltowa droga z samego Grodziska Wielkopolskiego. Do samej wsi Kąkolewo droga była brukowana. Trzeba przyznać, iż lokalizacja, jako lotniska wojskowego jest bardzo dobra. Pod obiekt przeznaczono użytki rolne i część lasów. Od strony południowej, pas szerokości 100 m obsadzono drzewami. Na polu wzlotów zbudowano utwardzoną DS, o nawierzchni betonowej. Pierwotnie miała ona wymiary 2 000 m x 30 m. Po wprowadzeniu na wyposażenie Polskiego Lotnictwa Wojskowego myśliwców MiG-21 droga startowa została wydłużona o 250 m, w kierunku zachodnim i cały okres miała wymiary 2 250 m x 30 m. Po północnej stronie pola wzlotów umieszczono główną drogę kołowania z trzema łącznikami. Zbudowano także PPS; zachodnią i wschodnią. Co pewien czas (6-9 lat) remontowano nawierzchnię DS i DK. Ostatnie remonty wykonano kładąc nawierzchnię asfaltową.

Niemal cały czas, na lotnisku był rozwinięty punk LSR, a na kierunku wschodnim radiolatarnia bliższa (około 1 000 m) i dalsza (około 5 000 m, już w samym Grodzisku Wielkopolskim). Oba kierunki podejścia do lądowania wspierały reflektory APM. Do oświetlenia DS i DK używano rozwijanych zestawów Łucz.

Zaplecze lotniska zlokalizowano w lesie, pomiędzy centrum miejscowości Kąkolewo, a polem wzlotów. Tutaj w 60-latach zbudowano dwukondygnacyjny koszarowiec, który zajmowali żołnierze. Po przebazowaniu 62 Pułku, w koszarowcu byli zakwaterowani piloci. Żołnierze służby zasadniczej mieszkali w namiotach. Oficerowie mieszkali na prywatnych stacjach. Być może, wojsko wynajmowało całe domy mieszkalne dla kadry oficerskiej. Kiedy na lotnisku nie bazował 62 Pułk koszarowiec zajmowali żołnierze obsługi lotniska. W koszarowcu, na parterze była kuchnia, stołówka, sanitariaty, wartownia, pokój dowódcy i szefa, dyżurka, kancelaria. Na I piętrze; toalety i łazienki, magazyn broni, magazyn szefa kompani, pokój dla kadry od środków technicznych (radary), sale żołnierskie świetlica.

Koszarowiec na Lotnisku Kąkolewo 1974r. Zdjęcie Wojciech Zieliński

Budynek, który podczas przebazowania 62 Pułku służył jako stołówka i kasyno. Zwykle stał pusty. 1974r. Zdjęcie Wojciech Zieliński

Podczas przebazowania dyżurkę zajmował oficer dyżurny z pomocnikiem. Normalnie żołnierz dyżurny z pomocnikiem i telefonista. Połączenie z obiektami za centralki telefonicznej. Na obiektach telefony polowe. APM również miały telefony polowe. Na lotniskach na odpowiednich stanowiskach dla APM były umiejscowione studzienki do podłączania telefonów polowych. Po przyjeździe na stanowisko żołnierz meldował przez telefon o gotowości do świecenia.

APM 90. Lotnisko Kąkolewo 1974r. Zdjęcie Wojciech Zieliński

Był także ogrodzony park samochodowy, ale bez stałych garaży lub wiat. Wszystkie samochody stały pod chmurką. Przez cały okres funkcjonowania lotniska, stałą służbę pełniło tutaj 30-35 żołnierzy. Głównie żołnierze służby zasadniczej. Wyjazdy do Kąkolewa dla żołnierzy służby zasadniczej były na okres dwóch miesięcy. Bez przepustek i mundurów wyjściowych. Żołnierze zawodowi wyjeżdżali do Kąkolewa na okres jednego miesiąca. Podobnie było na innych lotniskach zapasowych pozostałych pułków. Z rozrywek w wolnym czasie bywało objazdowe kino, telewizor w świetlicy, szachy, warcaby i lewizny na wiejskiej zabawie.

Pomimo, iż lotnisko było zapasowym dla 62 PLM, zabezpieczało także działanie innych jednostek lotniczych, między innymi dla Wrocławia i Sochaczewa.

Lotnisko Kąkolewo. System Ślepego Lądowania RSP-7 T, złożony ze stacji radiolokacyjnej kontroli obszaru lotniska (na przyczepie) i systemu podejścia do lądowania (na samochodzie). 1974r. Zdjęcie Wojciech Zieliński

Około 1995r. Wojsko Polskie przestało wykorzystywać lotnisko i stopniowo się z niego wycofywało. W nowym wieku, na polu wzlotów urządzono pola uprawne. W ostatnich latach lotnisko stało się miejscem mniej lub bardziej legalnych wyścigów samochodowych i motocyklowych. W 2008r., podczas jednej z takich imprez doszło do tragedii. W wypadku na miejscu zginęli dwaj motocykliści.