RADOMSKI SZYBKI TRAMWAJ KOLEJOWY

Radom to druga po stolicy aglomeracja Mazowsza. Liczba mieszkańców - 232 tysiące powoduje iż jest to 14 miasto w Polsce pod względem liczby ludności. Powierzchnia miasta to 112 km². Miasto to ma ogromne potrzeby transportowe, między innymi ze względu na swą ogromną powierzchnię.

Władze miasta rozbudowują wciąż sieć drogową, lecz czy to jest aby dobre rozwiązanie? Na drogach dojazdowych do Radomia już dziś jest olbrzymie natężenie ruchu- Średni Dobowy Ruch z kierunku Białobrzegów wyniósł 18011 pojazdów na dobę w roku 2000, co przekracza znacznie przepustowość tej trasy. Od strony południowej do miasta wjeżdża 18420 pojazdów, 7824 z kierunku zachodniego, z zachodu jeszcze dodatkowo 5989. Ruch drogowy jest już na granicy przepustowości. Rozbudowa infrastruktury drogowej pochłania ponad 30 mln rocznie i w mieście nie jest od tego ani trochę ciszej, ani trochę spokojniej. Cóż więc zrobić? My proponujemy rozwijać transport szynowy- zwłaszcza że w Radomiu już kiedyś próbowano to zrobić.

W latach 80-tych pojawiła się po raz pierwszy koncepcja wprowadzenia tutaj kolei miejskiej- specjaliści z Wydziału Transportu miejscowej uczelni przeprowadzili przejazd próbny na tej linii pociągiem podmiejskim EZT (przewidzianym dla ponad dwustu pasażerów). Na tym pomysł się zakończył, upadł z powodu braku małego, ekonomicznego taboru do obsługi tej linii. Dziś jest jednak inaczej- istnieje nowoczesny lekki tabor produkcji polskiej i istnieje możliwość wykorzystania go w projekcie. Patrząc na układ komunikacyjny, widać wyraźnie iż osiedle Południowe jest dużym generatorem ruchu i kolej miejska miałaby duże szanse, by stać się głównym środkiem transportu w tej relacji.

Zamierzano wprowadzić tu trakcję tramwajową. Zakupiono już tabor- dwa zestawy T4 + B4 sprowadziła z Magdeburga w 1996 roku firma Alga i miało to być początkiem budowy linii tramwajowej w Radomiu (za: pl.misc.transport 20 lutego 2001). Plany niestety nie zostały zrealizowane. Podobno te tramwaje znajdują się w Radomiu do dziś.

CHARAKTERYSTYKA UKŁADU

Układ komunikacyjny Radomia jest w znacznej mierze ukształtowany historycznie. W związku ze znacznym rozwojem ruchu kołowego układ drogowy jest ciągle ulepszany przez budowę rond i poszerzanie ulic. Drogi miejskie mają długość 320 km. W ostatnich dwóch latach inwestycje drogowe są priorytetem władz miasta, wzrost wydatków budżetowych na drogi w 2000 roku w stosunku do roku poprzedniego wyniósł ponad 100 %. W budżecie gminy na 2000 rok na realizację inwestycji drogowych przeznaczono ok. 30 mln PLN.

Komunikacja zbiorowa jest tylko autobusowa i obsługiwana jest przez 27 linii miejskich i 11 podmiejskich. Największą częstotliwość kursowania mają linie:

 W okresie wakacji autobusy na obu liniach kursują w dni powszednie w godzinach 6:30-19:00 z częstotliwością co 10 minut.

Najbardziej obleganą pętlą jest Radom Dworzec linii podmiejskich. Odjeżdżają stamtąd autobusy dwunastu linii. Drugie miejsce zajmuje pętla na Osiedlu Południe (1, 7, 12, 14, 25, 101) oraz na Os. Prędocinek (3, 4, 9, 21, 25, 102).

OPIS KONCEPCJI

Proponujemy wprowadzenie Szybkiego Tramwaju Kolejowego (lekkiej kolei miejskiej) z wykorzystaniem nowoczesnych pojazdów szynowych na trasie Osiedle Południe- Dworzec Główny- Os. Gołębiów I. Szczególnie osiedle Południowe jest bardzo korzystne dla obsługi koleją ze względu na duży potok pasażerski. Proponujemy wprowadzenie ruchu z 20- minutowym cyklem. 

(...)Koszt dostosowania infrastruktury kolejowej i budowy dodatkowych przystanków- nieznany, szacunkowo 300- 350 tysięcy PLN.

Fot. Schemat- Radomski Szybki Tramwaj Kolejowy

O historii koncepcji:

W pierwotnej koncepcji rozwoju układu komunikacyjnego Radomia znalazł się projekt uruchomienia trakcji trolejbusowej. Jednak ze względu na duże koszty planowanej inwestycji oraz ograniczoną sprawność ruchową uznano, iż takie rozwiązanie jest nierentowne. W pierwszej połowie lat 60-tych głośno było także na temat potrzeby budowy linii tramwajowej. Miała ona łączyć dwie przemysłowe dzielnice Radomia: Potkanów i Gołębiów. 25-kilometrowa trasa miała przebiegać ulicami Stalową, Starokrakowską, Dzierżyńskiego, Wałową, Mireckiego, Wernera, Malczewskiego, Warszawską i dalej Gołębiowską do Brzustówki. Kilka lat później gorący orędownik tego pomysłu, prof. Michał Kelles-Krauz zaproponował inny układ tras. Trasa północ-południe miała przebiegać z osiedla Akademickiego ulicami Chrobrego, Marchlewskiego, przez plac Konstytucji, a następnie ulicami Nowotki, Kościuszki, Dowkonta, aleją Grzecznarowskiego, PCK, Czarną i Młodzianowską do powstającego osiedla Ustronie. Od tej linii miały odchodzić odnogi w kierunku Gołębiowa (ulicami Struga i Kozienicką) oraz Potkanowa (ulicami 1905 Roku, Dzierżyńskiego, Starokrakowską i Stalową). Za uruchomieniem tramwaju przemawiały względy ekonomiczne i przewozowe. Pojazd szynowy rozwiązałby problem dowozu pracowników z centrum miasta do największych zakładów. (za "30 lat Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacji w Radomiu" - Radom 1984 oraz "Radom - dzieje miasta"w XIX i XX wieku " - Warszawa 1985)

Schemat komunikacji autobusowej i proponowanego tramwaju kolejowego.

Propozycje rozwoju systemu - przedłużenie linii bliżej osiedli.

Przygotowanie : A. Fularz